Casa Santangelo – deel 4
"Durf te dromen. Durf te doen. Durf te veranderen"
Durf te dromen, durf te doen en durf te veranderen is alleen mogelijk met vallen en opstaan. Voor wie denkt dat ik een hogere hotelschool opleiding heb afgerond om een boutique Bed & Breakfast te kunnen openen, uit een familie kom die alles voor mij heeft gefinancierd of de loterij heb gewonnen om mijn dromen te realiseren, heeft het bij het verkeerde eind. Dromen manifesteren en het lef hebben om achter je dromen aan te gaan is wat mij hier heeft gebracht.
Na een weekje in Nederland geweest te zijn en quality time met vrienden en familie gespendeerd te hebben was ik ondertussen weer terug in mijn geliefde Salerno. De boekingen voor het nieuwe (hoog)seizoen stroomden binnen, diverse Italiaanse en Nederlandse websites schreven over Casa Santangelo en ondanks alle drukte had ik het erg naar m’n zin. Ik was een beetje klaar met de Italiaanse dating scene en besloot me voorlopig te focussen op Casa Santangelo en vooral te genieten van la bella Italia, het heerlijke eten en de vrijwel het hele jaar door perfecte temperatuur. Ook al zou de liefde de kers op de taart zijn, de taart zelf was al dolce genoeg.
Waar de combinatie met een fulltime baan, het runnen van een Bed & Breakfast en het bijhouden van vrienden en familie af en toe een beetje te veel leek, had ik ondertussen een geweldige team van mensen om me heen verzameld.
Zo hadden we een ontbijt, schoonmaak en check-in schema verdeeld tussen Natalia, die er vanaf dag één was en ondertussen een soort van familie was geworden, Yana die het tweede seizoen enorm hielp om met name de ochtenddrukte op te vangen gezien ik meestal rond 08:30 uur al ready to go was op kantoor. Zij zorgde voor de ontbijten en check-outs en waar nodig sprong ze bij voor de check-ins samen met Nathalie die later ook regelmatig in het tv programma verscheen. En dan niet te vergeten de vaste gezichten die ad hoc konden inspringen waar nodig en de support van de ondernemers uit de straat die altijd klaar stonden om te helpen met het opslaan van de koffers en ophalen van de sleutel bij noodgevallen.
Ik voelde me oprecht onwijs bevoorrecht met alle hulp. Zonder hen was het voor mij onmogelijk om alles te combineren. En eerlijk gezegd, maakte dit het runnen van de Bed & Breakfast een groot feestje.
Voor wie een Italiaans telefoonnummer heeft of heeft gehad, komen de dagelijkse “Tell Sell” calls waarschijnlijk bekend voor. Helaas is er (nog) geen nationaal bel-me-niet register in Italië en dus passeert alles de revue: van energie maatschappijen, internet- en telefonie tot aan marketing diensten en business oplossingen voor de zakelijke klanten. Zo kreeg ik aan het begin van het tweede seizoen van Casa Santangelo een telefoontje van een marketing- en communicatie agency met een aanbod voor verbetering van onze online zichtbaarheid en website. Ondanks dat het een aangenaam gesprek was bedankte ik er vriendelijk voor en ging door met waar ik mee bezig was. Ook al is er altijd plaats voor verbeteringen, het was op dat moment niet relevant. Ik was me bewust van de verbeterpunten, maar alles liep en dat was prima op dat moment.
Behalve andere telefoontjes van gasten, ontving ik ook met enige regelmaat telefoontjes vanuit het casting bureau waar ik eerder nee tegen had gezegd. Ze wilden me up to date houden over de ontwikkelingen rondom het nieuwe programma. Voor mezelf had ik besloten dat ik eigenlijk niets te verliezen had en mits ik me kon vinden in de overeenkomst en details, stond ik er iets meer voor open. Het programma werd “verkocht” als een ‘Boer zoekt Vrouw‘ format. Een format wat mij vrij integer leek, met oprechte interesse in de levensverhalen van de deelnemers…
Met het idee dat het programma mogelijk helemaal niet door zou gaan, gezien we ondertussen al bijna een jaar verder waren, stond ik er behoorlijk relax in. Eerst maar eens zien was mijn motto. Natalia had ondertussen al wat look & feel video’s gemaakt van Casa Santangelo, Salerno en van mijzelf zoals was gevraagd. Daarnaast werd gevraagd een ‘ideaal‘ beeld te schetsen van de ‘perfecte‘ partner en voordat ik het wist ging de promo video live in februari 2021 en konden kandidaten reageren. Voor de duidelijkheid: er was nog geen contract getekend en mijn deelname was nog niet bevestigd. Het enige wat ik getekend had was een quit claim voor het live gooien van de promo video via de verschillende RTL kanalen.
Ook al was er nog niets zeker, ik had een sterk voorgevoel dat er iets stond te gebeuren.
Ook al was er dus nog niets zeker, ergens had ik een voorgevoel dat er iets stond te gebeuren. Daarom besloot ik in de weken daarna nog eens goed te kijken naar de learnings uit het eerste seizoen en om eventuele chaos voor te zijn en hier alvast op de anticiperen.
Zo nam ik onder andere contact op met het marketing- en communicatie bedrijf dat mij eerder had benaderd en vroeg een offerte op voor een nieuwe logo en nieuw marketing materiaal en begon met een aantal praktische verbeteringen in huis en bestelde ik een montacarichi – een kleine goederenlift – om het issue met de koffers op te lossen.
Ik verhuisde de opslag voor de wasserette met al het linnengoed van de check-in gedeelte naar de de keuken die ik in twee delen had laten splitsen: een voor het linnengoed en schoonmaakspullen en het andere deel was een coffee corner geworden en ontving een offerte voor een nieuw logo waarbij rekening gehouden zou worden met het “vijf sterren hotel imago” issue. Ik gaf akkoord op een eerste concept en was tevreden met alle verbeterslagen die we in korte tijd hadden gemaakt.
Een lang verhaal kort
Helaas zit er geen ‘pauze knop‘ op het leven. En aangezien de bevestiging van deelname behoorlijk lang uitbleef besloot ik om gewoon te genieten en alles per dag te zien. Etentjes hier, drankjes daar en zo ontmoette ik iemand die interessant genoeg was om beter te leren kennen.
Maar mijn voorgevoel klopte en mijn deelname aan het tv programma werd bevestigd. Ik besprak de situatie met het casting bureau en gaf aan dat een deelname aan een dating programma een no-go was voor deze persoon en dat ik dus een keuze moest maken. Met mijn niet al te rooskleurige Italiaanse avonturen in mijn achterhoofd en een bizar nieuw avontuur aan de andere kant – besloot ik om in het diepe te springen en ja te zeggen tegen het tv programma.
Ja zeggen is een ding, een deelnemersovereenkomst tekenen is een tweede. Aangezien ik het niet eens was met een aantal clausules in het contract, zette ik pas mijn handtekening nadat alle aanpassingen verwerkt waren door de andere partij en dat was wel te verstaan… één dag voor aanvang van de opnames.
Wordt vervolgd…